Welcome to enjoyland (^-^)

Concert week 11 เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา “โจ –V12” เป็นคนที่ต้องออกจากบ้านไปนะคะ ...

"โจ" ร่วงตามคาด ยอมรับสนิท "ลูกตาล" แต่ไม่ใช่แฟน
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3779083/A3779083.html

AF เหลืออีก 6 วัน เท่านั้น ... concert วันเสาร์นี้ ก็จะหาคนที่ชนะเลิศนะคะ แล้วก็จะออกจากบ้านโดยพร้อมเพรียงกัน ทั้ง 5 คนค่ะ ...
เสาร์นี้ ทั้ง 12 คนจะกลับมาเจอกันบนเวทีคอนเสิร์ตอีกครั้งค่ะ แล้วก็มีข่าวว่าจะมี Party ที่บ้านด้วย แต่คงไม่ได้ถ่ายทอดให้ดูล่ะมั้ง หมด AF แล้ว เราจะทำงัยล่ะเนี่ย UBC ต้องรับผิดชอบชีวิตเราด้วยนะ อิอิ)รักใคร ชอบใคร เชียร์ใคร ก็โหวตกันตามสมควรนะคะ อย่าให้ล้มละลายทางการเงินแล้วกัน อิอิ ...

เพลงโจทย์ประจำสัปดาห์ที่ 12 ได้ร้องคนละ 2 เพลง ... ดีจัง จะได้ดู Concert นานๆ ชอบๆ
เปรี้ยว - เธอบอกให้ลืม (เอ็นโดรฟิน) / ทำเป็นไม่ทัก (ปาล์มมี่)
อ๊อฟ -ขอเป็นพระเอกในหัวใจเธอ (กุ้ง สุทธิราช) / หน้ากาก (โดม ปกรณ์ ลัม)
พัด -บัลลังก์เมฆ (มาลีวัลย์) / - lady marmalade (All Saint)
บอย -รักกันมั้ย (เบิร์ด) / ที่หนึ่งไม่ไหว (ไอน้ำ)
พาส -ถอยดีกว่า (อ้อม สุนิสา) / ผิดไหม (ฟาเรนไฮต์)

จริงๆ แล้ว ถ้าอ๊อฟได้เพลงของก๊อต จักรพรรณ นี่จะน่ารักกว่าเนอะ เหอๆ
กะลังรออยู่ว่า เหมือนเพลงรวมจะเป็น เพลง “ที่แห่งนี้” แต่ไม่เห็นมีคน confirm อ่ะนะ (-_-“)

เหมือนเดิม คือท้ายเมล์ของเราจะมี เล่าให้ฟังของครูเป็ด ...
... ถ้าลำดับของ AF เป็นอย่างที่ครูเป็ดบอก ... เด๋วเสาร์นี้ เราจะเอาธูปไปจุดของเลขจากครูเป็ดด้วย อิอิ
จอยจี้ ... CNN ณ บ้าน Academy Fantasia อิอิ ลัลลา

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

SCOOP: เด็กท้ายซอย "โจ ภาณุพล V12" พิชิตฝั่งฝัน อัศจรรย์เกินคำบรรยาย.. [02/10/2005]

"ขอบคุณทุกๆ คนมากครับ ผมมีวันนี้ได้ เพราะทุกๆ คนที่เชียร์อยู่ครับ
สัญญาว่าจะทำตัวให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ครับ ขอบคุณจากใจจริงครับ."

คำขอบคุณจากใจของหนุ่มอารมณ์ดี จิตใจงามประจำบ้าน UBC Acadamy Fantasia อย่าง "โจ ภาณุพล เอกเพชร" เจ้าของรหัส V12 ที่เร่งรีบขีดเขียนลงบนกระดาษฝากผ่านแฟนคลับที่ใช้ชื่อว่า "PAMAEW" เพื่อส่งมายังผู้ที่ให้กำลังใจ และสนับสนุนให้เขาก้าวขึ้นสู่จุดหมายแห่งฝันมาเกินกว่าเป้าหมาย ได้ถูกตีแพร่สู่สายตาประชาชนภายในเวลาอันรวดเร็วสู่โลกไซเบอร์ หลังจากสิ้นสุดการประกาศผลผู้ที่ต้องแพคกระเป๋าออกจากบ้าน UBCAF นั่นก็คือ โจ ซึ่งถือเป็นคนสุดท้ายประจำซีซั่นนี้

ระหว่างที่ได้เข้าสู่ UBCAF หนุ่มร่างโต หน้าตาเปิ่นๆ แต่แฝงด้วยความจริงใจนาม โจ-ภาณุพล ก็ทำให้เพื่อนๆ ที่อยู่ใกล้ อดไม่ได้ที่จะเผยอปากฝากรอยยิ้ม เมื่อเห็นท่าทาง การพูดจาที่สนุกสนานเฮฮาของเขา แม้คราใดที่เขาเกิดอารมณ์เศร้า มักพยายามเก็บความรู้สึกอยู่ห้วงลึกของจิตใจ แต่เมื่อโฉมเข้ามาอยู่ในวงสนทนาของเพื่อนๆ เขาจะปรับอารมณ์ให้เริงร่า ปล่อยมุขเฮฮา ท้าทุกสถานการณ์ได้ทันที ซึ่งยากที่คนใกล้ชิดจะสังเกตได้ (ทว่าผู้ชมที่นั่งจ้องหน้าจอ รอดูพฤติกรรมทุกท่วงท่าของเขาต่างห่าง ที่ได้เล็งเห็นแล้วถึงความเป็นมิตรต่อคนรอบข้างของชายคนนี้ นายโจ V12)

นอกจากนี้ พฤติกรรมที่ผู้ชมเห็นจนชินตา ไม่ว่าจะเป็น ความที่มีจิตใจอ่อนโยน ทั้งพฤติกรรม รักสัตว์ ที่เฝ้าประคบประหงม ประเวศ (ลูกนกที่พากจากอกแม่) เหล่าสุนัขที่เดินผ่านไปมาทั้งในบ้าน และริมทางเมื่อต้องออกมาโชว์คอนเสิร์ตนอกสถานที่พัก หรือแม้การทำหน้าที่คุณหมอเฝ้าดูแลและวินิจฉัยโรคของต้นกระบองเพชรประจำตัวให้แก่บรรดาเพื่อนนักล่าฝัน

สำหรับทางด้านพัฒนาการในการฝึกฝนตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้าน UBCAF จนถึงปัจจุบัน ทั้งด้านการเต้น ร้อง และการแสดง ที่บรรดาเทรนเนอร์ทั้งหลายพยายามผลักดันความเป็นดาวเด่นให้แก่เขา หนุ่มช่างคิดผู้นี้ สามารถตักตวงเอาความรู้ทุกคำสอนมาใช้ได้เป็นอย่างดี เป็นเหตุให้ กริยาอาการการเข้าหาพูดคุยกับคนแปลกหน้าที่ออกจะเคอะเขิน (จนต้องใช้มุขตลกกลบเกลื่อน) ท่าทางการไม่สู้หน้าคน การร้องเพลงเพี้ยนที่เคยมีอยู่ ค่อยๆ ห่างหายไป เหลือเพียงความสนุกสนานเฮฮา เข้าหาคนง่าย มั่นใจในตัวเอง กล้าสู้หน้าคน อยู่ในร่างกายและจิตใจของ หนุ่มผิวคล้ำ ผู้มีจิตใจขาวสะอาดผู้นี้

ด้วยบุคลิก ท่าทาง ความร่าเริง สนุกสนาน และจิตใจดี ในเวลาเพียงเกือบ 3 เดือนนี้เอง นำมาซึ่งฉายาหลากหลาย ทั้ง พี่หลวง, ร็อคย้วย, มิสเตอร์โจแบล็ค, นาย(เฉา)ก๊วย, ปาร์คโจฮอย ซึ่งเชื่อว่า นายโจ ก็คงยอมรับโดยศิโรราบหากฉายาเหล่านี้ จะทำให้เกิดรอยยิ้มและมิตรภาพของคนรอบข้าง

ผ่านพ้นมาถึงวันนี้ แม้ เด็กท้ายซอย V12 จะต้องเดินออกจากบ้านฯ แต่ถือได้ว่า นายโจ ประสบความสำเร็จ เกินความคาดหมายแล้ว หลังจากที่เขาเคยได้แต่หวังเพียงเข้ามาอยู่ในบ้านแค่ 1 สัปดาห์ก็เพียงพอแล้ว ต่อจากนั้น เขาจะกลับไปทำความฝันครั้งยิ่งใหญ่ ที่จะทำให้บุพการีและคนใกล้ชิดได้ภาคภูมิใจ ด้วยการคว้าใบปริญญามาประดับบ้าน

ตั้งแต่นิสิตหนุ่มจากรั้วจามจุรี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ปี5 รับรู้ว่าตนเองได้เดินเข้าสู่ประตูแห่งความฝัน เมื่อผ่านเข้ารอบ 12 คนสุดท้าย ที่จะได้เข้าสู่บ้านสารินซิตี้ (บ้านUBCAF) เพื่อผ่านการฝึกฝนก่อนจะเดินเข้าสู่ถนนสายบันเทิง หนุ่มอารมณ์ดีผู้นี้ เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า ดีใจอย่างมากที่ความฝันใกล้เป็นจริง พร้อมยืนยัน แม้จะตามล่าหาฝันให้ตัวเอง แต่จะไม่ทิ้งการเรียนตามความหวังที่คุณแม่ตั้งไว้ให้แน่นอน

"รู้สึกดีใจมากๆ บอกกับที่บ้านว่าจะไปสมัครโครงการนี้นะ ทางบ้านก็ อึม! แค่นั้น.. เค้าคงไม่คิดว่าผมจะเข้ามาถึงรอบลึกๆ ได้ขนาดนี้ แต่พอได้เข้ารอบ 12 คน ก็โทรไปบอกคุณแม่ คุณแม่ก็ดีใจด้วย แต่ขอว่าอย่าทิ้งการเรียน ผมก็ต้องไปคุยกับมหา’ลัยเพื่อขอดร็อป และไปคุยกับคุณแม่ว่าพักไว้เทอมนึง แล้วก็จะกลับเข้าไปเรียนต่อ ก็สัญญากับคุณแม่ไว้ว่า ยังไงก็ต้องเอาใบปริญญามาให้ได้ ไม่ทิ้งการเรียนแน่นอนครับ" โจ ให้สัมภาษณ์ก่อนเดินทางเข้าสู่บ้าน UBCAF

ถึงเวลาแล้วที่ โจ จะแสดงให้ทุกๆ คนรู้ว่า..
...เขาสามารถ ลบคำสบประมาทจากคนสนิทหลายต่อหลายคน เพราะความอ่อนประสบการณ์ทางงานดนตรีของเขาได้อย่างภาคภูมิ
...เขาสามารถ นำความภาคภูมิใจมาสู่ คุณพ่อ-คุณแม่-คุณย่า พร้อมวงศาคณาญาติทั้งหลาย
...เขาสามารถ พิชิตใจ ดึงความฝัน ผลักดันตัวเองให้ไปสู่จุดหมาย

นับแต่นี้ หนุ่มสถาปัตย์จะหันกลับไปศึกษาต่อ ทางด้านภูมิสถาปัตย์ฯ ปีสุดท้าย ก่อนจะขยับขยายตัวเองเข้าสู่ถนนสายบันเทิง พร้อมสร้างความฝันก้าวต่อไป คือ การเดินทางในวงการมายา ควบคู่ไปกับการสร้างงานตามที่ได้ร่ำเรียนมา ตามอย่างรุ่นพี่ๆ ไม่ว่าจะเป็น ดู๋-สัญญา ปัญญา เหล่าซูโม่ ฯลฯ

ทั้งนี้ ทั้งหมดทั้งมวลบนเรียลริตี้โชว์ UBC Acadamy Fantasia แสดงให้เห็นแล้วว่า แม้เวทีนี้จะเป็นเวทีที่เฟ้นหาผู้มีความสามารถทางการดนตรีและการแสดง แต่หากเพียงความสามารถ เพียงอย่างเดียว คงไม่สามารถยืนหยัดครองใจมหาชนได้ ทว่า..ทุกย่างก้าวของการดำเนินชีวิต โดยเฉพาะบุคคลของสาธารณะ กำลังถูกจับจ้อง ทั้งความสามารถ ความจริงของจิตใจ ประกอบกับตัวตนที่แท้จริง มิฉะนั้น คนธรรดาที่ไม่เลิศเลอ เพอร์เฟ็กต์อย่าง นายโจ คงไม่สามารถครองใจผู้ชมมาได้ถึงเพียงนี้

** สุดท้าย หนุ่มหน้ามนคนทะเล้น มิสเตอร์โจแบล็ค ฝากบอก เตรียมพบการรีเทิร์นอีกครั้งของ "คนสวนที่18" ในบอร์ดยอดฮิต PANTIP.COM // COMING SOON--

* * * * * * * * * * * * * * * * * *
ครูเป็ด มนต์ชีพ เล่าให้ฟัง 11

เผลอแป๊บเดียว เกือบจะจบแล้ว ต่างคนต่างก็จะได้แยกย้ายกันไปใช้ชึวิตตามปรกติซะที...

หกเจ็ดวันที่ผ่านมา ครูกำลังซุ่มอยู่ ถ้าเป็นเสือ...เสือจะซุ่มเพื่อรอเหยื่อ แต่พอเป็นเป็ด...เป็ดซุ่มออกไข่..เฮ้ยไม่ใช่ เป็นเป็ดตัวผู้ ออกไข่ไม่ได้

ครูกำลังเขียนหนังสือฉบับพกพา ก็คือพ็อกเก็ตบุ๊กอยู่ เนื้อหาก็จะเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ของครู ทั้งที่ได้เป็นคนเบื้องหน้าและเบื้องหลัง เรื่องที่ได้ทำงานคัดสรรนักร้องให้แกรมมี่ เรื่องของ af ทั้งสองปี ก็จะเป็นส่วนนึงในหนังสือนี้ด้วย แล้วก็จะมีบทสรุปให้แง่คิดกับคนล่าฝันทั้งหลาย

...ตอนแรกว่าจะเขียนสั้นๆ แต่ทำไม่ยิ่งเขียนยิ่งยาวก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะไม่เคยเขียนหนังสือมาก่อน ก็เลยกำกับมันไม่ค่อยอยู่ ปลายเดือนตุลานี้ น่าจะได้อ่านกันครับ

มาที่ธันเดอร์โดมต่อ...
วันนี้ไม่ต้องเข้าห้องทรมาน แต่ไม่มีห้องจะอยู่ ต้องเดินแกว่งไปแกว่งมาอยู่แถวหลังเวที แต่ก็ไม่ต้องแกว่งนาน เพราะครูก็มาเอาเกือบจะสองทุ่มแล้ว

ก่อนเข้า ครูขวัญก็มาทัก คุยกันว่าคราวที่แล้วที่แกพูดอะไรไป กลายเป็นเรื่องราวที่คนเอาไปคิดกันใหญ่โต แกก็เลยงงๆ ครูก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรเลย เข้าใจกันดี คนภายนอกเขาเอาไปว่ากันเอง ครูชินแล้วครับ...

การปรับเสียงในฮอลล์ แต่ละวีคไม่เหมือนกันเลย อย่าวีคนี้ เสียงต่ำๆจะบวมมาก ส่วนเสียงกลางไม่ค่อยมี จะมีเยอะก็กลางแหลมกับเสียงแหลม ฟังเสียงตั้งแต่อาต้อยพูด ก็รู้สึกว่าออกแหลมเยอะมาก แถมเสียงร้องยังหนักไปทางขวาของเวทีซะอีก

วีคหน้า ครูว่าเสียงก็คงเปลี่ยนไปอีก...

โจ...
โชว์ของโจวีคนี้ ดูเหมือนหมดมุข คือไม่ได้หมายความว่าต้องทำอะไรให้ขำ แต่หมายถึงว่า โจคงไม่รู้จะ"ทำ"เพลงนี้ยังไง ก็เลยดูกั๊กไปหมด ตั้งแต่เรื่องการร้อง อย่างที่เม้นไป โจคงยังเลือกไม่ถูกว่าจะใช้เสียงแบบไหน ท่าทางก็ไม่ไปทางใดทางนึง จะเท่ๆ ก็ไม่ค่อย จะสนุก ก็ไม่รู้สึก จะเล่นกับคนดู ก็หนักซ้ายของตัวเองมากไป เรื่องการร้องบางคำเบา แล้วเสียงหาย ที่ครูเม้นไปประจำ ครูคิดว่าโจอาจจะยังไม่เข้าใจจริงๆนัก โจจะร้องเพลงตามความเชื่อของตัวเองมากกว่า โดยคิดว่าเพลงนี้ต้องร้องอย่างนี้ อาการหนักเบาที่ไม่สมดุล ก็จะมีออกมาบ้างไม่มีบ้าง ตามความเชื่อในการร้องของตัวเอง แต่ไม่ได้ "มีหรือไม่มี" ตามการควบคุมของตัวเอง...เอ่อ งงไม๊ครับ

พาส...
ดูจากรูปลักษณ์บนเวที ก็ล่ำสันแข็งแรงดี แต่ทำไมไม่ค่อยมีแรงซะเล่า ไม่รู้ว่าป่วยหรือเปล่า รวมๆออกมาก็เลยไม่สดใส ขาดพลัง เสียงใสๆที่เคยเป็นจุดเด่นของพาส ก็เลยไม่ค่อยใสแล้ว พอมันไม่สดใสขาดพลัง การแสดงบนเวทีก็เลยทำให้ดียาก พาสควบคุมเสียงไม่ค่อยได้เลยคราวนี้ ซึงเดิม ครูก็เคยเม้นน้องเขาไปแล้วว่าถึงเนื้อเสียงจะดี แต่การควบคุมยังทำได้ไม่ดี คราวนี้ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่ ผลงานบนเวทีของพาส จะออกมากั๊กคล้ายๆโจ แต่อาจจะมาจากคนละสาเหตุกัน

เปรี้ยว...
ใครเอาพจมาน บ้านทรายทองมาร้องเพลงแด๊นซ์เนี่ย ช่างแต่งตัวแต่งหน้าทำผมให้น้องเขาสูงวัยได้ขนาดนี้ ตอนแรกที่ครูเห็นการแต่งตัว ยังนึกว่าน้องเขาจะมาร้องเพลงหนังเพลงละครที่เก่าๆหน่อย ก็อย่างที่เม้นไปครับ เปรี้ยวทำได้ไม่ค่อยลื่นไหลนัก เวลาที่ต้องเคลื่อนไหวบนเวทีแบบมีสคริปต์ แต่พอตอนครึงหลังของเพลงที่เป็นอิสระแล้ว เขาก็มีเสน่ห์เหมือนเดิม อ้อ อีกอย่างที่น่าห่วง บางช่วงก็เริ่มจะร้องนำจังหวะบ้างแล้ว แต่ก็คงแค่เผลอๆไปบางที

บอย...
ไม่รู้ครูคิดไปเองรึเปล่า แต่ตอนที่เห็นภาพบอยในจอ ตอนที่นั่งคุยกับอาต้อย รู้สึกว่าหน้าตาบอยเหน็ดเหนื่อยมาก ดูแก่ลงไปอีกสิบปี ถ้ามาเจอหน้าครู ไม่รู้ว่าใครต้องยกมือไหว้ใคร(แซวเล่นนะครับ) ปัญหาอย่างนึงของบอย ก็อย่างที่โจนูโวพูดไว้ ก็คือ ต้องหาตัวตนให้เจอ หาคาแรกเตอร์ในการร้องของตัวเองให้เจอ ตรงนี้เป็นปัญหาใหญ่นะครับ เพราะทำให้นักร้องหลายคน เสียเวลาไปหลายปี กว่าที่จะได้ออกอัลบั้ม เพราะค้นตัวเองไม่เจอ ตรงบอยนี่ครูก็คิดว่า คงมีคนเอาไปออกอัลบั้มแน่ แต่คนเป็นโปรดิวเซอร์ต้องช่วยเยอะหน่อยนะครับ

พัด...
ตอนแรกที่รู้ว่าพัดได้โจทย์เพลงนี้ ครูก็หวั่นใจ กลัวน้องเขาจะเป็นพระอาทิตย์เที่ยงวัน แต่พอฟังพัดร้องแล้วก็อุ่นใจ ทำได้ดีเลย การใช้เสียง การใช้ไมค์ ทำได้เกือบจะสมบูรณ์ ข้อผิดพลาดนิดหน่อยที่ติงไป ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปฝึกฝนอะไรอีก เพียงแต่เป็นเรื่องของประสบการณ์เท่านั้น อย่างการหายใจใส่ไมค์ในขณะที่คนเงียบทั้งฮอลล์ เสียงมันจะออกมาชัดเลยครับ ตัวน้องเองก็คงสะดุ้งอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าให้พัดร้องเพลงนี้อีกครั้ง เดี๋ยวนี้ ครูเชื่อว่าเต็มร้อย

อ็อฟ...
ฮาสุดๆ เกิดมาไม่เคยเห็น พม่าเต้นแร็ป แด๊นเซอร์โพกหัวเป็นพม่า ใส่เสื้อเขียว แล้วมาเต้นโสร่งเพยิบไปเพยิบมา ดีที่อ็อฟไม่ได้หันไปดูด้วย ถ้าเห็นสงสัยจะขำร้องไม่ออก น้องเขามีความพยายามไม่น้อยเลย ที่จะทำเพลงที่ตัวเองไม่ถนัด ให้ได้ออกมาดีที่สุด แต่ครูได้ดูการแสดงแล้ว นึกถึงแมว ที่พยายามทำท่าเป็นเสือ คือมันไม่ได้เหี้ยมหาญน่ากลัวอะไรเลยครับ แต่ออกทางน่ารักซะมากกว่า ถ้าน้องเขาได้มาดูวีดิโอตัวเอง ก็คงจะขำอยู่เหมือนกัน

เพลงคู่...
- บอยกับพัด กระหนุงกระหนิงกันดี ความสามารถในการร้อง ถ้าว่ากันตามตรง พัดจะทำได้ดีกว่า แต่ก็ดีใจที่พัดใช้เสียงแบบนั้น ไม่ได้ร้องข่มบอย กลับกลายเป็นโดนเสียงบอยกลบไปบ้าง ประสบการณ์จะช่วยให้ปรับไปสู่จุดที่ลงตัวได้ครับ

- โจกับพาส ดูไม่ค่อยลงตัวนะครับ ครูว่าส่วนตัวนะ ถ้ามันฝืนความรู้สึกมาก ก็ออกแนวฮาไปเลยจะดีไม๊ เรื่องร้องก็ทำกันได้ไม่ค่อยดีนัก

- อ๊อฟกับเปรี้ยว น่ารักแบบเด็กๆดี อย่างนึงคือเรื่องการร้องของอ๊อฟ เนื่องจากเพลงนี้เป็นเพลงเก่า การดีไซน์คู่ประสานของต้นฉบับจริง อาจจะฟังดูแปลกๆไปบ้าง(ขออนุญาตวิจารณ์หน่อย เจ้าของต้นฉบับอย่าโกรธกันนะครับ) ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ช่วงนั้น วงการเพลงยังใหม่กันอยู่ ยังไม่มีใครมีประสบการณ์มากนัก การร้องเพลงคู่เลยเกิดไลน์การร้องที่ยังไม่เนียน แต่พอมาถึงวันนี้ ถ้าเป็นครูจะให้อ๊อฟร้องไลน์ใหม่เลย ที่ฟังแล้วกลมกลืนไปกับเปรี้ยวมากกว่านี้ อ๊อฟเองก็จะไม่ต้องร้องยากแบบนี้ด้วย

ตอนจบคราวนี้ ไม่มีมุขอะไรปิดท้าย แต่อยากจะบอกว่า ชักติดใจการเขียนหนังสือเหมือนกัน ถ้าจบ af แล้ว เล่าให้ฟังก็คงต้องจบไปด้วย ครูกำลังคิดจะเขียนคอลัมน์ใหม่ขึ้นมาในเวปนี้ ตั้งชื่อไว้แล้วว่า "เจ็ดวันเขียนที" เป็นเรื่องที่ครูเอาประสบการณ์ในแต่ละอาทิตย์มาเล่าให้ฟัง ก็ลองติดตามกันดูนะครับ...

มีอีกอย่างนึง ตอนแรกว่าจะไม่เขียนแล้ว แต่เห็นว่าเหลืออีกวีคเดียวจะจบแล้ว ก็เลยอยากตั้งข้อสังเกตุไว้โดยส่วนตัว ย้ำนะครับว่าส่วนตัว ว่า...การแสดงของวีคนี้ เหมือนจะเป็นการแสดงไล่มาตั้งแต่คนที่จะได้อันดับ 6-1

เดากันเล่นๆนะครับ ถ้าผิดก็อย่าว่ากัน แต่ถ้าถูกขึ้นมา จะเลิกเป็นครูสอนร้องเพลง ไปตั้งสำนักอาจารย์เป็ด ให้เลขเด็ดใบ้หวย คงรวยน่าดู

Labels: AF, AF2